به لطف حکومت تولید گریز و دلالپرور، روزانه صدها هزار دلال فقط در تهران، میلیونها معامله میکنند. در یک سیرک غمگین اجناس را از هم میخرند و به هم میفروشند. اجناسی که حتی از انبارها تکان نخورده و به بازار عرضه نمیشود و فقط بر نرخ آن افزوده میشود. در حالی که در پایان روز پولی که برای گذران زندگی خود بدست میآورند سود نیست، فقط افزایش نرخ تورم است که تاوان آن را مصرفکننده نهایی باید بپردازد. این یک دزدی بیشرمانه از فقراست. در طبقهبندی نوین اجتماعی ایران، حلقهی دلالها نان در خون طبقه محروم اجتماع زده و میخورد. طبقهای که شامل دهها میلیون انسان استثمار شده است، که کاملا از جانب حاکمیت فراموش شدهاند.
برچسب : نویسنده : rouzhayebarfio بازدید : 69