محبت

رفیق دلمی

دلخوشی زندگیمه آهنگات توی این سیاهی، توی این تردید

رفیق

رفیق

رفیق

از بچگی تاحالا هرکی گفته جز تو خواننده ای هست زدمش

کتکشم خوردم برات

رفیق دلم

تو گریه هام بودی

تو پاییزام

تو پس کوچه ی خاکی دلتنگیام

پشت پنجره ی زمستونام

تو هق هق یتیمی ام

وقتی کسی محلم نمیداد

وقتی از مدرسه میپیچیدم

توی پرسه های نوجوونیم زیر برگای پاییزی

تو سیگارهایی که یواشکی آتیش کردم

تو اون یواشکی هایی که حس بزرگ شدن بهم دست میداد

لای برگای سنگین کتاب فلسفه

توی ندانستن های نخ نمای افلاطون که باید مچاله ش میکردی میکوبیدی تو صورت همون معلم فیلسوف

توی بیزاری از پیچیدگی های عربی چهار

توی مستی اردیبهشت درختزار امامزاده ای که نزدیکی مدرسه مون بود

وقتی واسه هر عشق زودگذری نامه می نوشتم

وقتی حتی عاشق ترین شدم

از سیزده سالگی تا سی و دو سالگیم همراهم

تو بودی رفیق

سیاوش قمیشی نازنین